Ebru CİHANGİR
Nasıl da bıraktık zamanın kollarına kendimizi
Ayağa kaldırıyor şimdi bizi kibrimiz
Döndürüp döndürüp bırakıveriyor bir anda
İşte o bir anda yerde buluyoruz benliğimizi
Sahi nasıl ayak uyduracak beynim
Telaşlar çağına
Bu hengâmede nasıl dur diyecek
Dizginleyemediği aklına
Bir af buyur bir ferman duyur kulaklarımıza
Gönlümüz diriliş ezgisine hasret
Pas tutmuş kulaklarımıza, vicdanlarımıza
Duyulsun da dağılsın da hapsedildiğimiz kasvet
Dağ dumana küsmüş
Gül dikene
Sağ göz sol göze
Kardeş kardeşe düşman kesilmiş
Dağılıyor bakışlar şimdi
Beyinde buluşamıyor görüntüler
Kör noktalar saf değiştirdi
Artık gözün ardında değiller
Gönülden soyutlanarak
Ardına gizlenmiş maskelerinin…